تبدیل فرزندمان به کودک مخترع و آشنایی با تربیت سمی و اشتباه

کودک مخترع چطور فرزندی است و برای افزایش هوش و خلافیت کودک باید چکار کنیم؟ همچنین در ادامه روش های اشتباه و سمی در تربیت کودکان را توضیح خواهیم داد.

کودک مخترع

والدین همیشه فکر میکنند با تعریف از کودک و تشویق برای خلاقیت بهترین کار را انجام میدهند. اما میخواهیم در این مقاله بگوییم علاوه بر تشویق نکات دیگری هم قابل توجه و تامل است. کودک وقتی کاردستی، نقاشی یا هر کار دیگه را که انجام میدهد و خلق میکند، علاوه بر اینکه ذوق میخواهد، توجه میخواهد. با او در مورد آثارش صحبت کنید. نگوییم چه قشنگ هست و کودک را رها کنیم! به کار او توجه کنیم و از او در مورد آنچه انجام داده و چگونگی آن سوال بپرسیم.

مثلاً وقتی میگوید مامان یا بابا ببینید چی درست کردم فقط نگویید وای چه قشنگه؛ از او در مورد احساسش در انجام کار و پایان کار سوال بپرسید. بگویید چجوری ساختی یا کشیدی؟ چطور این فکر به ذهنت رسید؟ تا کودک بتواند در مورد احساساتش و چگونگی انجام کارهایش فکر کند و بیان کند. اینکه کودک حس کند کارش و فکرش مهم بوده به او احساس ارزشمندی بیشتری میدهد تا نتیجه ای که فقط بدست آورده.

مهم احساسات کودک است. وقتی او از کاری که انجام داده خوشحال باشد شما باید برای خوشحالی او خوشحال باشید. نه نتیجه ی کار! این کار کودک را متوجه میکند که ما چقدر علاقه داریم به فکر کردن کودک و توجه به علایق او بدون در نظر گرفتن نتیجه ی کار.

کودکی که بداند فکر او مهم است بیشتر از مهارت فکر و حل مسأله استفاده میکند، خلاق تر میشود، اعتماد به نفسش بالا رفته و می‌تواند برای انجام کارهایش برنامه ریزی کند. می‌تواند راحت احساسش را بیان کند و حس ارزشمندی میکند. اما کودکی که فقط برای نتیجه کار تشویق میشود دچار استرس و عدم عزت نفس میشود. به مرور زمان با خود میگوید نکنه من این بار نتیجه ی کارم به خوبی قبل نباشد و دچار استرس میشود و کم کم مهارتش کم میشود.

تربیت سمی کودکان

حال که با روش های ساخت یک کودک مخترع آشنا شدید، روش های اشتباه تربیت کودک را توضیح میدهیم. امروزه بسیاری از والدین برای راحتی کار خود و بیشتر وقت گذاشتن برای خود و آرام کردن کودک ساعات زیادی از وقت کودک را با تلویزیون و گوشی پر میکنند؛ و خوشحال از اینکه کودک آنها آرام است و می‌توانند به کارهایشان برسند. اما این وسایل با استفاده زیاد در همه سنین کودکی مضر هستند و می‌توانند به کودک و روان و رفتار او آسیب برسانند.

در کودکان زیر دو سال به دلیل عدم تحرک باعث میشود رشد حرکتی آنها کم و دچار مشکل شود. کودک دچار عدم تمرکز میشود و ممکن است بیش فعالی در او تقویت شود. کودک در خواب دچار اختلال و بد خوابی میشود و حتی در صحبت کردن دچار تاخیر کلامی میشود. کودکان بزرگتر از دو سال هم دچار مشکلاتی میشوند. از جمله پرخاشگری، عصبی شدن، اضطراب و استرس میگیرند و آرامش خود را کم کم از دست میدهند.

لذا بر اساس تحقیقات کودکان زیر دو سال اصلا نباید تلویزیون ببینند و گوشی به آنها داده شود. کودکان بالای دوسال به اندازه و خیلی کم می‌توانند استفاده کنند و برنامه های مناسب خود را فقط تماشا کنند. کودکان باید بیشتر وقت خود را با تعامل گذرانده و توجه والدین را دریافت کنند. لذا بسیاری تلویزیون و گوشی را سم برای تربیت و رشد کودکان خواندند.