والدین رازدار و نحوه صحیح و اصولی تعامل با کودک

والدین باید راز دار کودک خود باشند تا کودک در کودکی به آنها اعتماد کرده و در بزرگسالی آنها را دوست و امین خود بداند. کودک با اعتماد به پدر و مادر خود و امن دیدن محیط میتواند در خانه و محل زندگی احساس ارامش کند تا بتواند مشکلات خود را در محیطی امن بازگو کند.

والدین باید راز دار باشند

والدین باید مراقب باشند که از کودک جایی صحبتی نکنند مگر برای مشاوره و در حضور مشاور. اما مواردی هست که باید بیشتر مراقبت کرد تا کودک احساس امنیت کند و دچار اذیت نشود.

اختلالات جسمی کودک خود را که در دید دیگران نیست لازم نیست که به دیگران بگویید و جلوی فرزندتان آن را بازگو کنید. اختلالاتی مثل بیش فعالی مثل شب ادراری، تیک عصبی وقتی ایرادهای کودک را به دیگران و جلوی خود او میگوییم باعث میشود اعتماد به نفس و عزت نفس کودک از بین برود و دچار کمبود اعتماد به نفس میشود.
روحیه ی او تضعیف شده و کمبود اعتماد به نفس میگیرد. زمانهایی که کودک خجالتی هست و سلام نمیکند احتیاجی نیست که جلوی دیگران و خود کودک بگویید کودک من خجالتی است. وقتی کودک را خجالتی معرفی میکنید در واقع به او بر چسب منفی زده و یک ایراد را در او ثابت میکنید.

کودکی که خجالتی است وقتی دیگران به او میگویند دچار عذاب و تضعیف روحیه میشود و ما باید کمک به بهبود مشکلات رفتاری در فرزندانمان کنیم. نه اینکه مشکلات انها را تشدید کرده و در درون انها ثابت کنیم.

وقتی یک ایراد اخلاقی را جلوی کودک به دیگران میگوییم، کودک دچار ضعف و عذاب میشود و علاوه بر مشکلات قبل استرس و اعتماد به نفسش را از دست میدهد.
وقتی کودک حرفی را با شما در میون میزاره هر چقدر هم حرفش شیرین و با مزه باشد حتی با همسر خود در میان نگذارید. چرا که کودک به شما اعتماد کرده و اگر بخواهد خودش برای دیگران میگوید. اما اگر شما حرف او را بازگو کنید او اعتمادش را به شما از دست میدهد و دچار عدم امنیت میشود و دیگر شما را راز دار خود نمیداند.

اگر کودک شما زیاد استراحت میکند یکم تنبل هست. مشکلات این مدلی دارد. نیازی نیست که به دیگران بگویید. چرا که اگر کودک هم سن خودش بداند او را در بازی ها شرکت نمیدهد و اگر بزرگسال باشد روی کودک شما حساب نمیکند و کم کم کودک شما از جمع ها طرد میشود و در این کارشما را مقصر میداند و دچار مشکلات عدم اعتماد به نفس میشود.

اگر کودک شما دچار مشکلات درسی است نیازی نیست که جلوی دیگران این مشکل را مطرح کنید. حتی اگر در جمعی بودید که همه از درس و یا رفتار کودک میگفتن و کودک شما واقعا مشکل داشت نیازی نیست مقایسه کنید و مطرح کنید میتوانید سکوت کنید. گفتن خصوصیات منفی کودکانتان نه تنها کمکی به او نمیکند و دیگران راه های علمی نمیدهند بلکه دچار مشکلات رفتاری و راهنمایی های اشتباه میشوید و کودک هم اعتمادش را از شما به دست میدهد و هم مشکلات رفتاری در او تشدید و تثبیت میشود.

با کودک صحبت کنید و از او بپرسید

والدین عزیز همیشه سعی کنید که با کودک خود تعامل فعال داشته باشید یعنی توجهی که واقعا نشان دهد حواستان به ان هست. با کودک خود زیاد حرف بزنید اجازه بدهید حس دوستی و ارامش را از خانه و پدر و مادر دریافت کند. زمانهایی که هم شما هم فرزندتان زمان مناسبی دارید او را در آغوش بگیرید و با او صحبت کنید. از او بپرسید بهترین اتفاق امروز او چه بود؟ با این سوال فرزند سعی میکند فکرش را مثبت کند و به سمت افکار مثبت همیشه تمایل پیدا میکند. او مثبت فکر کردن را یاد میگیرد و از کودکی ذهنش را به سمت افکار مثبت هدایت میکند.

از او بپرسید به نظرت چه کسانی تو را واقعی دوست دارند، کودک یاد میگیرد که تجزیه و تحلیل کند یاد میگیرد که افکارش را برای اینکه چه کسانی وجودش را ارزشمند میدانند متمرکز کنند. کودک متوجه میشود که خانواده انقدر دوستش دارند که دوست داشتن انها واقعی است و بیشتر به علاقه ی خانواده پی میبرد و توجه میکند.

به او بگویید که به نظر خودش چه ویژگیهای مثبتی در خودش میبیند و از او بخواهید هر بار که این سوال را میکنید ویژگیهای جدید و بیشتری از خودش بگوید. کودک سعی میکند نکات مثبت را درخود ببیند و اعتماد به نفسش بالا میرود. چرا که به خوبی و نکات مثبتش بیشتر فکر میکند و سعی میکند نکات مثبت خود را تقویت کند و بیشتر توجه کند تا بتواند انها را نام ببرد. لذا کودک بیشتر تمرکز خود را روی رفتار و انجام رفتار درست میگذارد و این رفتار ها در او نهادینه میشود.

میتوانید از او بپرسید چه اتفاق و کارهایی باعث خوشحالی تو میشود. در این حالت متوجه میشوید که کودک چه چیزهایی را دوست دارد چه کارهایی او را خوشحال میکند با روحیات او بیشتر آشنا میشوید و بهتر میتوانید باعث حال خوب او شوید و کودک بیشتر به خانه و خانواده علاقه پیدا میکند. و حتی بر عکس این سوال را میتوان پرسید. به او بگویید چه چیزهایی تو را ناراحت و عصبانی میکند تا بتوانید محیط ارام و مناسبی برای او مهیا کنید و او را از کارها و محیط هایی که علاقه ای ندارد دور کنید تا کودک اسیب نبیند و در تنش و عذاب نباشد.

با صحبت و سوالات کلیدی و هدفمند میتوانید بسیار به کودک خود و خود کمک کنید تا او را بهتر شناخته و فرزندی مثبت اندیش و با اعتماد به نفس بالا و مثبت نگر و فرزندی که به خود و خانواده حال خوب دارد تربیت کنید. کافیست برای کودک و صحبت با او و تربیت و روح او وقت گذاشته و به او اهمیت دهید.