همه چیز در مورد رفتار پرخاش گرایانه کودکان (قسمت اول)

سایت توت فرنگی در نظر دارد تا امروز شما را با قسمت اول مبحث آموزشی و مهم “رفتار پرخاش گرایانه کودکان” آشنا کند. پس با ما همراه باشید.

زمانی که کودکان سطح بالایی از خشونت و پرخاش را نشان می دهند، باعث نگرانی والدین و معلمانشان میشوند. پرخاش در کودکان نشانه ناراحتی و غمگین بودن آنهاست و اغلب به سختی آرام میشوند. در واقع کمک به آنها و آرام کردن آنها، کار ساده ای نیست. امروزه این به این کودکان برچسب “شیطون” و یا “بد” زده شده و تنبیه میشوند.

همچنین رفتار خشن آنها باعث اضطراب و ناراحتی هایی نیز در دیگران میشود. این خشونت میتواند در قالب کلامی و یا نزاع دوطرفه باشد. آنها معمولا بی اعتنا و بی میل به مسائل دیگر هستند. این کودکان اغلب قادر به کنترل متعادل این رفتار نبوده و به راحتی توسط رفتار دیگران اذیت و ناراحت میشوند. این رفتار آنها باعث مشکلاتی در درس های مدرسه خواهد شد و رعب و وحشت را در دل دیگر کودکان می اندازد.

رفتار پرخاش گرایانه کودکان

اگر ما به کمک آنها نرویم، آنها در خطر بزرگی برای رشد جدی این رفتار و تبدیل آن به اختلال نافرمانی مقابله جویانه (ODD) و اختلال سلوک (Conduct disorder) خواهندبود. از زمانی که این رفتار تشدید شود، امنیت خود، دیگر کودکان و حتی بزرگسالان به مخاطره می افتد و زمانی که این رفتار به این سطح برسد، مدرسه قادر به بازداشتن آنها از ادامه تحصیل خواهد بود زیرا محافظت از دیگر کودکان و معلمان وظیفه اصلی آنها است.

برخی از کودکان رفتارهای خشنی را از خود نشان می دهند که کمتر جدی بوده و مشکلات محدودی را ایجاد می کند اما همچنان باعث نگرانی هایی در دیگران است. آنها ممکن است دیگر کودکان را نیشگون گرفته و یا به آنها کشیده بزنند. بعضی دیگر در زمان ناراحتی، شیشه را شکسته و یا اشیا کوچک را پرتاب میکنند. و نوعی دیگر به قهر و فریاد کشیدن بسنده می کنند.

بعضی از کودکان زبان تندی دارند. آنها نام بر روی دیگر کودکان گذاشته، آنها را تهدید و مسخره میکنند. همچنین ممکن است با کارهایی دیگران را از حق خودشان محروم کرده و باعث سرافکندگی دیگران شوند.

بدون توجه به میزان پرخاش و خشونت، نیاز است که به سرعت وارد عمل شده و به آنها برای کنترل این رفتار کمک کرد. این رفتار نیاز به استراتژی های مناسب برای کنترل و مدیریت رفتارهای خشن، دعوا، ناراحتی و دیگر موقعیت ها دارد. نیاز است که راه های جایگزین برای حل مشکلات به آنها نشان داده شود. ما باید برای تسکین سیستم عصبی و کمک به آرامش آنها روش هایی را طراحی و فراهم کنیم. در این صورت دیگر واکنش های خشن و پرخاش پاسخ آنها به هر کنش عصبی کننده نخواهدبود.

دکتر اوکانر

ادامه دارد …